Depresja to choroba przewlekła, która dotyka zarówno dorosłych, jak i dzieci oraz młodzież. Dane Narodowego Funduszu Zdrowia pokazują, że z roku na rok rośnie liczba młodych osób cierpiących na depresję i zaburzenia lękowe – na depresję leczy się około 25 tysięcy dzieci w Polsce1. Dzisiaj większość z nas zdaje sobie sprawę, że skala problemu jest ogromna, a dodatkowo niepokojącym faktem jest brak wystarczającej liczby specjalistów diagnozujących chorobę oraz pomagających młodym ludziom. Jak się okazuje, dużą rolę w procesie leczenia depresji oraz radzenia sobie z obniżonym nastrojem przez dzieci i młodzież odgrywa szkoła. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyciele i szkolni specjaliści posiadali wiedzę na temat zarówno samej choroby, jak i postępowania wobec uczniów z depresją.
Autor: Ewelina Polak-Janik
Pedagog, terapeuta pedagogiczny, autorka strony poświęconej tematyce psychologiczno-pedagogicznej Pedagogonline.pl, na której szerzy wiedzę z zakresu edukacji oraz udostępnia autorskie materiały do pracy z dziećmi i młodzieżą. Od dziesięciu lat pracuje z dziećmi na różnych etapach edukacyjnych. Swoje doświadczenie zawodowe zdobywała m.in. w przedszkolu, szkole podstawowej, placówce opiekuńczo- -wychowawczej oraz pracując indywidualnie z dziećmi i młodzieżą.
Wychowanie dziecka to wielkie wyzwanie, które stoi przed każdym rodzicem. Większość rodziców chce dla swoich dzieci jak najlepiej i stara się postępować właściwie. Czasami jednak dobre intencje oraz określone postawy rodzicielskie nie niosą pozytywnego rezultatu wychowawczego – wręcz przeciwnie. Jedną z takich postaw jest postawa nadmiernie wymagająca.
Każdy z nas od czasu do czasu odczuwa lęk. Jest to naturalna reakcja w sytuacji, kiedy mamy poczucie, że nasze bezpieczeństwo jest zagrożone. Źródła lęku ewoluują w ciągu naszego życia, a sam lęk może przybierać zmienną intensywność. Okres przedszkolny i szkolny sprzyja nasilaniu się różnych lęków, m.in. dotyczących sytuacji społecznych czy własnego „ja”. Problem pojawia się wtedy, kiedy lęk utrzymuje się długo, przybiera na sile i utrudnia dziecku normalne funkcjonowanie. Mówimy wtedy o zaburzeniach lękowych.