Jako psycholog sportu na co dzień pracuję w szkołach sportowych w moim regionie. Z pierwszego rzędu obserwuję przeróżne problemy uczniów, nauczycieli i całego systemu polskiej oświaty. Gdy tylko jest to w mojej mocy, staram się interweniować i zmieniać moją lokalną rzeczywistość na lepsze. W niniejszym artykule postaram się nakreślić możliwe role i zadania psychologii sportu i aktywności fizycznej we współczesnym świecie, ze szczególnym naciskiem na kontekst szkolny. Dodatkowo pokażę istotę i zasadność aktywności fizycznej w postaci zajęć wychowania fizycznego dla prawidłowego rozwoju psychospołecznego dzieci i młodzieży. Z perspektywy pracy psychologa dostrzegam w tych zajęciach wielki potencjał. Ten tekst dopiero rozpoczyna cykl artykułów o psychologii sportu i aktywności fizycznej na potrzeby nauczycieli WF. Mam wielką nadzieję, że będziecie go współtworzyć!
Dział: Psychologia sportu
Psychologia sportu
Nie ulega wątpliwości, że zachęcanie dziecka do regularnej aktywności fizycznej już od najmłodszych lat jest inwestycją w jego zdrowie oraz rozwój nie tylko ruchowy, ale także intelektualny i emocjonalny. Od strony zdrowotnej regularny ruch wszechstronnie wzmacnia cały organizm, w tym system odpornościowy, od strony poznawczej – korzystnie wpływa na pracę mózgu, a od strony emocjonalnej – sprzyja rozwojowi samokontroli, odreagowaniu napięć oraz wyzwala endorfiny, „hormony szczęścia”.
Za oknami jesień, oprócz możliwości zebrania kasztanów i pięknych liści każdego dnia doświadczamy tego, że dni są coraz krótsze. Jak wobec tego znaleźć czas na aktywność fizyczną od rana? Jesienny okres dla wielu ludzi jest specyficzny i trudny, nastraja raczej melancholijnie i dla części z nich jest to okazja do zaprzestania treningu. Czy w takim układzie poranny trening bez względu czy jest to bieganie, marsz, rower, crossfit czy spacer jest niemożliwe? Warto zanotować, co nam w takim treningu może przeszkadzać i pomyśleć, w jaki sposób je wyeliminować.