Wychowanie fizyczne w słoweńskiej szkole

Kiedy dowiedzieliśmy się, że nie ma przeciwwskazań do wyjazdu, od razu załatwiliśmy wszystkie formalności i wraz z koleżankami z pracy udaliśmy się do miejscowości Celje. Decyzja o wizycie w Słowenii nie była przypadkowa. Gdy tylko pojawiła się możliwość wyboru miejsca, w którym można realizować projekt, moja uwaga (pomimo wielu bardzo ciekawych propozycji, np. Francja czy Portugalia) skierowała się na ten malutki kraj, którego sportowców podziwiam od najmłodszych lat. Należą do nich: biathloniści Janez Ozbolt, Tomas Globocnik, Matiaz Poklujukar, Aleksander Saso Grajf, biathlonistka Petra Majdić, skoczkowie narciarscy Primoz Peterka, Robert Kranjec, Peter Prevc, Timi Zajc, koszykarze Luka Doncić (obecnie jeden z największych talentów w NBA), Beno Udrih i znany z polskich parkietów Goran Jagodnik, piłkarze Jan Oblak, Josip Ilicić. 

Wybór terminu wyjazdu również nie był przypadkowy. Corocznie 23 września obchodzony jest tam Narodowy Dzień Sportu – upamiętnienie zdobycia przez dwójkę Słoweńców pierwszych złotych medali olimpijskich w historii tego kraju (23.09.2000 r.). Ponieważ jestem członkiem szkolnego zespołu ds. promocji zdrowia, tym bardziej ucieszyłem się, że termin wyjazdu pokrywa się z tym wydarzeniem, które jest obchodzone dość „intensywnie” i hucznie. 

Słowenia jest dwumilionowym krajem, który w ostatnich latach robi na świecie furorę, jeśli chodzi o dostarczanie zawodników odnoszących sukcesy w różnych dyscyplinach sportu, pomimo że Słoweńcy sami przyznają się do tego, że ich system szkolenia nie jest do końca idealny. Doskonale może świadczyć o tym przykład Primoża Roglicia, który jako junior był młodzieżowym mistrzem świata w drużynowych skokach narciarskich, ale zmienił dyscyplinę...