Jest zimno. Nad białym krajobrazem unosi się ciemnoniebieskie niebo. Niezliczone kryształki śniegu błyszczą w słońcu. Dachy miejskich domów wydają się posypane cukrem pudrem. Śnieg został odśnieżony na szkolnym boisku. Na skraju stosów śniegu niektórzy chłopcy zaczynają formować śnieżki. Jednak walka na śnieżki, która się rozwinęła, została szybko przerwana przez nauczyciela dyżurującego w czasie przerwy. Pod koniec przerwy szóstoklasiści zamieniają ciepłe kurtki, czapki i rękawiczki na spodenki i T-shirty: czas na zajęcia sportowe w przyjemnie ciepłej sali gimnastycznej. W wielu szkołach życie codzienne w zimowy dzień wygląda właśnie tak. Ukłon w stronę dyrektorów, którzy otwierają boisko szkolne dla dzieci w czasie przerw. A lekcja wychowania fizycznego na świeżym powietrzu? Latem, kiedy jest ciepło i sucho, uprawia się w lekkoatletykę i gra w piłkę nożną. W zimową pogodę ryzyko kontuzji i chorób wydaje się zbyt duże, a uczniowie mogą nie cieszyć się sportem w tak nieprzyjaznych warunkach. Czy jest sens przenosić szkolne sporty do zimowego krajobrazu?
Autor: Bartosz Urbański
AWF Katowice.
„The world has changed (…)” – tak Peter Jackson rozpoczął filmową adaptację trylogii Władca Pierścieni J.R.R. Tolkiena. Czy nasz świat, nasza szkoła rzeczywiście się zmieniły? Czy były to dobre zmiany? Jak powinien odnaleźć się w nowej rzeczywistości współczesny nauczyciel wychowania fizycznego? Na te oraz wiele innych pytań postaram się odpowiedzieć w artykule, zachęcając Was tym samym, drodzy Czytelnicy, do ciężkiej pracy.
Ciepła i ładna pogoda oraz wysokie temperatury to czynniki zachęcające nas do opuszczenia wraz z uczniami sal gimnastycznych i spędzenia interesujących oraz aktywnych lekcji wychowania fizycznego na świeżym powietrzu. Warto skorzystać z ostatnich ciepłych dni i przeprowadzić lekcję WF w przyjaznych okolicznościach natury z wykorzystaniem różnych gier i zabaw.
Planując wyjazd, należy dostosować miejsce do grupy wiekowej i możliwości naszych podopiecznych. Jeśli wyjeżdżamy w góry, warto dobrze przeanalizować trasy, którymi będziemy się poruszali, tak aby nie sprawiały one grupie nadmiernych trudności. Z kolei wyjeżdżając nad morze czy jezioro, warto zorientować się, ilu z naszych podopiecznych potrafi pływać.
Obecne czasy pokazują, że dawny model nauczania, kiedy nauczyciel stał z przysłowiowym kijem nad uczniem i starał się nim wbić do jego głowy całą wiedzę, odchodzi do lamusa. Coraz więcej współczesnych nauczycieli stara się zachęcać uczniów do pracy na lekcjach, stosując zasadę partnerstwa, oraz proponuje uczniom udział w procesie edukacji. Nie inaczej wygląda sytuacja z wychowaniem fizycznym.