Sposoby na niską samoocenę ucznia

Zdrowe podejście do procesu samooceny podnosi świadomość własnej osoby, pozwala zaakceptować swoje wady i skupić się na eksponowaniu zalet. Dzięki temu człowiek jest w stanie budować poprawne relacje z innymi, mieć świadomość tego, że każdy jest niepowtarzalny, wyróżnia się cechami, które mogą w oczach innych okazać się cenne i wyjątkowe. Samoocena powinna odbywać się w różnych kontekstach, należy unikać uogólnień, gdyż nigdy nie jest tak, że wszystkie cechy poddane ocenie okazują się w tym samym stopniu dobre bądź złe. Ponadto ważne jest, by odbywała się w oparciu o prawdziwe dane i informacje o osobie.

Samoocena a więź

Samoocena swój początek ma we wczesnym dzieciństwie i opiera się na głębokiej więzi z drugim człowiekiem, niekoniecznie rodzicem, ale osobą, z którą dziecko spędza dużo czasu. Czym jest głęboka więź? To relacja, w której¹:

• Dziecko stale czuje się doceniane, wspierane i dobrze znane w całkowicie nieoceniający sposób.
• Dziecko czuje się kojone i uspokajane w chwilach dystresu.
• Dziecko czuje się akceptowane w związku z tym, kim jest, a nie za to, że jest takie, jak chce partner relacji, albo że jest tym, kim druga osoba chce, aby było.
• Dziecko nie musi ukrywać żadnego ze swoich uczuć, aby czuć się akceptowane (np. smutku, złości, strachu, lęku, pasji, miłości); innymi słowy, w drugiej osobie jest coś na tyle dużego i silnego, że pozostanie niewzruszone w obliczu intensywnych emocji dziecka. 
• Gdy dziecko jest w pełni ożywione, w pełni rozradowane, w pełni smutne, w pełni złe itp., partner relacji nie zamyka się na nie, nie nakłania go, by nie przeżywało danego uczucia, i nie jest krytyczny.
• Dziecko czuje się na tyle bezpieczne z drugą osobą, by:
  –    bawić się,
  –    śmiać się,
  –    ekscytować się,
  –    płakać,
  –    złościć się,
  –    zwierzać się ze swoich największych sekretó...