Kształtowanie prawidłowej postawy ciała Edukacja prozdrowotna w codziennych czynnościach

Proces prawidłowego rozwoju postawy ciała jest narażony na zmiany patologiczne na każdym etapie życia człowieka. Te niepożądane zmiany ukazują się najczęściej w tzw. okresie krytycznym względem posturogenezy. Podczas nagłych przyrostów długościowych ciała, kończyn dolnych oraz stóp występuje okresowe osłabienie napięcia mięśniowo-więzadłowego. Dodatkowo przemieszcza się środek ciężkości ciała co skutkuje obniżeniem poziomu statyki. Uwidocznione zmiany prowadzą do nieprawidłowego ustawienia kręgosłupa, tułowia, kończyn dolnych oraz stóp. Nawet najmniejsze odchylenia mogą zwiastować wady postawy, które są efektem również niewystarczającej dawki aktywności ruchowej, zaburzeń odżywiania, a w szczególności przybierania niestosownych pozycji w trakcie pracy oraz podczas spędzania czasu wolnego (Lichota, 2015).

Zaangażowanie świadomości dziecka oraz osób je otaczających jest priorytetowe w procesie kształtowania prawidłowego nawyku postawy ciała. Obligatoryjne okazuje się wskazywanie wzorców poprawnej postawy oraz jej korzyści, niemniej ważne jest także przedstawienie skutków w aspekcie zdrowia oraz ogólnej sprawności (Pausić i in., 2006).

Proces metodyczny gimnastyki korekcyjnej jest złożony, wielopłaszczyznowy i długotrwały. Jest to tzw. proces reedukacji posturalnej. Określa sposób korekcji wad postawy, jak i kształtowania oraz odtwarzania właściwych nawyków ruchowych. Całościowa postawa ciała kierowana jest poprzez pryzmat pięciu odmiennych sfer, które wspólnie determinują ogólną prawidłowość postawy (Wilczyński, 2011):

• Sfera neurofizjologiczna – w tej sferze podmiotem jest nawyk nieprawidłowej postawy. Zazwyczaj wady mają podłoże statyczne, w ten sposób skutkują adaptacją do pozycji stojącej. Osoba z delikatnym odchyleniem od prawidłowości postawy nie zaznajamia się z tym stanem i nie odczuwa dy...