Edukacyjny program aktywizujący uczniów „Aktywne przerwy”

Aktywność fizyczna uznawana jest za jeden z głównych determinantów zdrowia. U dzieci stymuluje procesy rozwojowe, u dorosłych pomaga w utrzymaniu sprawności organizmu (R.T. Tołloczko, A. Romanowska-Tołloczko, 2007).

Współczesny świat to rzeczywistość społeczeństwa hipokinetycznego. Pojawiające się nowoczesne technologie teoretycznie mające na celu wspomagać człowieka w realizacji jego życiowych potrzeb, coraz częściej zaczynają go wyręczać, zapoczątkowując erę człowieka wygodnego. Hasło: „ruch to zdrowie”, które niegdyś miało zachęcać do prozdrowotnego stylu życia, już dawno straciło na aktualności, a dla wielu Polaków stało się wręcz utartym sloganem. Współczesny człowiek nie odczuwa potrzeby uczestniczenia w kulturze fizycznej. W konsekwencji tych zmian coraz częściej polskie społeczeństwo zapada na choroby, które wynikają z niedoboru aktywności ruchowej, a w literaturze przedmiotu określane są mianem chorób cywilizacyjnych XX i XXI wieku (R. Janiszewska, A. Bornikowska, M. Gawinek, R. Makuch, 2013).

Obecnie najczęstszą przyczyną zgonów w Polsce i w Europie są choroby układu krążenia, coraz częściej uznawane za dolegliwości związane z niskim poziomem aktywności fizycznej. Wyniki badań wskazują na to, że w krajach Unii Europejskiej, również w Polsce, 2/3 młodzieży nie osiąga zalecanego poziomu aktywności fizycznej. Młodzi ludzie coraz częściej wybierają bierny wypoczynek jako formę spędzania czasu wolnego (A. Adamczyk, 2004). W konsekwencji już u 17–19-latków obserwuje się podstawowe czynniki decydujące o zawałach serca, takie jak: nadciśnienie tętnicze, podwyższony poziom cholesterolu oraz nadwagę i...