Wsparcie czy wygórowane ambicje? Czyli jak współpracować z trudnymi rodzicami

Wielu rodziców ciągle zapomina, iż sport w wieku dziecięcym powinien pełnić rolę zabawy, nauki i wychowania. Nadmierna aktywność i niewłaściwe zachowanie rodzica powoduje stres, płacz i niechęć do sportu. Warto pamiętać, że rozgrywki dziecięce i młodzieżowe to miejsce przede wszystkim nauki dla dzieci, trenerów i sędziów. Świadomość rodziców w temacie wsparcia dla swoich pociech wzrasta, ale problem cały czas istnieje. W jaki sposób go uniknąć lub zminimalizować ryzyko jego funkcjonowania? Jedyną słuszną drogą jest chęć dialogu pomiędzy trenerem a rodzicem i ustalenie wspólnych zasad. Idealną opcją będzie organizacja zebrania dla rodziców, których należy poinformować odpowiednio wcześniej – tak, aby każdy mógł spokojnie zaplanować czas na takie spotkanie. Organizacja „na szybko”, po treningu niesie ze sobą niską frekwencję i ryzyko, że większość zasad może zostać niezapamiętanych. Warto poświęcić jedno popołudnie poza treningiem, gdyż prawidłowa współpraca od początku pozwoli uniknąć kłopotliwych i stresujących sytuacji. Na początku warto podkreślić, że rozumiemy, jak wielką rolę odgrywa każdy rodzic w rozwoju każdego młodego sportowca i o tym, że bez rodziców nie byłoby dzieci na treningach czy zajęciach dodatkowych. W tym miejscu chciałbym przytoczyć pewną anegdotę. Pewnego razu, podczas turnieju międzynarodowego, wymieniając się doświadczeniami z trenerem z Holandii, rozmowa zeszła na temat zachowań rodziców. Wówczas dowiedziałem się, że na zajęciach w Holandii, jeżeli któreś z rodziców zachowuje się niestosownie, trener wysyła dziecko do rodzica i muszą wspólnie opuścić trening, a zadaniem rodzica jest wytłumaczenie dziecku, dlaczego tak się stało.

Poniżej ważne zasady, które należy przekazać rodzicom. Można to zrobić w formie plakatu/ulotki.