Jak rozwijać inteligencję ucznia na lekcji wychowania fizycznego?

Wswojej pracy wielu nauczycieli wychowania fizycznego stosuje formy ścisłe, co samo w sobie nie jest błędem, jeśli chcemy skupić się tylko na aspekcie motorycznym, techniczno-taktycznym (podejmowanie decyzji oraz aspekt mentalny jest mocno ograniczony). W nauczaniu podającym nauczyciel przedstawia gotowy materiał przewidziany w programie nauczania, a sam uczeń, jego motywacja i trudności wynikające m.in. z przystępności przekazywania treści schodzą na dalszy plan. Największą trudnością jest wykorzystanie teorii w praktyce – uczeń otrzymuje gotowe rozwiązania, nie doświadcza, jest bierny w procesie nauczania. Pożądane jest łączenie form ścisłych z metodami aktywizującymi, co umożliwia dzieciom różnorodne przeżycia i doświadczenia. Zakres ich łączenia zależy od celów lekcji oraz umiejętności i wiedzy nauczycieli.

W kompleksowym podejściu współczesne wychowanie fizyczne ma nie tylko przygotować młodego człowieka do aktywności fizycznej, ale także wyposażyć w umiejętności miękkie oraz kształtować szeroko rozumianą inteligencję.

Inteligencję boiskową w głównej mierze rozwijamy metodą holistyczną, a nie analityczną (ćwiczenia wyizolowane).

Jaka jest definicja inteligencji boiskowej?

Inteligencja w uproszczeniu to umiejętność postrzegania, zrozumienia zebranych informacji i zdolność do zaadaptowania się do warunków, które tworzą sytuację na boisku.
Podczas moich lekcji wychowania fizycznego w szkole podstawowej oraz treningów piłkarskich wykorzystuję różne metody i formy nauczania w zależności od wyznaczonych celów. Wiele moich działań trenerskich ma na celu rozwijanie inteligencji dziecka, bowiem świadomy zawodnik jest w stanie przyswoić więcej informacji i racjonalnie wykorzystać je w realnych sytuacjach na boisku. Tworząc odpowiednie środowisko...