0
1307
Istnieje wiele dyscyplin i konkurencji sportowych, które mogą stanowić podstawę do stworzenia jednostki lekcyjnej lub nawet bloku zajęć wychowania fizycznego. Najpopularniejsze z nich stanowią bazę do większości lekcji. Warto jednak wyjść poza własną strefę komfortu i zaprezentować uczniom którąś z mniej znanych dyscyplin.
Wybranie jednej lub dwóch dyscyplin spośród wielu mniej popularnych nie powinno stanowić dla nauczyciela żadnego problemu.
POLECAMY
Oczywiście są grupy konkurencji, których wykorzystanie podczas zajęć jest praktycznie niemożliwe. Należy do nich zaliczyć między innymi te, w których biorą udział zwierzęta. Nie można na przykład – z wyłączeniem grup o takim profilu sportowym – zapewnić każdemu uczniowi konia. Podobna sytuacja jest w przypadku konkurencji, które wymagają specjalnych obiektów. Nie nauczymy dzieci pływać, nie mając dostępu do bezpiecznych zbiorników wodnych.
Niniejszy artykuł stanowi kontynuację tekstu umieszczonego w poprzednim numerze, w którym prezentowane były wybrane konkurencje The World Games. Miały one stanowić źródło inspiracji dla nauczycieli. Podobnie będzie w przypadku tego tekstu. Ma on być swego rodzaju bankiem pomysłów. Dla realizacji tego celu wskazane zostaną jedynie najważniejsze informacje odnoszące się do poszczególnych konkurencji. Po szczegóły techniczno-taktyczne oraz dokładne zapisy regulaminowe odsyła się zainteresowanych edukatorów na strony internetowe poszczególnych związków sportowych lub klubów i stowarzyszeń promujących daną dyscyplinę.
Fistball to konkurencja łącząca siatkówkę i tenis. Interesującym faktem jest, iż była ona znana już w starożytnym Rzymie. Dzięki temu jest ona starsza zarówno od siatkówki, jak i od tenisa.
Główną zasadą i celem gry jest przebicie piłki na stronę przeciwnika. Piłkę można odbijać ręką zaciśniętą w pięść lub otwartą. Jeden zawodnik może dotknąć piłkę tylko jeden raz podczas jednej akcji. W jednej akcji zawodnicy jednej drużyny mogą wykonać maksymalnie trzy odbicia (dwa podania i przebicie). Po każdym podaniu piłka może jeden raz odbić się od ziemi.
W tej grze jednocześnie bierze udział 10 zawodników podzielonych na dwa zespoły po pięć osób. W przypadku początkujących graczy można zastosować większą liczbę zawodników w jednej drużynie. Biorąc pod uwagę wielkość boiska, liczba zawodników jednej drużyny – zwłaszcza uczniów – może wynieść nawet 10 osób. Warto jednak pamiętać, że fistball w założeniu jest grą dynamiczną. Im więcej zawodników na boisku, tym gra staje się bardziej statyczna. Mając to na uwadze, należy dobrać optymalną liczbę osób w zespole.
Spotkania fistballa rozgrywane są raczej w drużynach jednopłciowych (mężczyzn lub kobiet). Związane to jest z różną wysokością zawieszenia siatki. W przypadku lekcji wychowania fizycznego ważny jest także czynnik siły zawodników. Chłopcy przeważnie są silniejsi od dziewcząt. Nauczyciele powinni mieć więc na uwadze również względy bezpieczeństwa. Nie oznacza to jednak, że należy wykluczyć tę konkurencję z grona sportów koedukacyjnych.
Zawodnicy rozgrywają mecz na boisku o wymiarach 50 m długości na 20 m szerokości w przypadku boiska na zewnątrz lub 40 m długości i 20 m szerokości w przypadku gry na hali. Przepisy dają jednak swobodę w obszarze zmniejszania rozmiaru pola gry. Taki zapis pozwala na dostosowanie pola gry do wielkości obiektu, na którym będą rozgrywane mecze.
Najważniejszymi elementami pola gry są linie. Pierwsze określają samo pole gry. Druga grupa to linie znajdujące się 3 m od linii środkowej.
Stanowią one miejsce, z którego zawodnicy rozpoczynają grę po zdobyciu punktu – linia wykonywania zagrywki. Trzecia linia wyznacza połowy boiska. Znajduje się na niej siatka. Powinna być ona umieszczona na wysokości 2 m dla mężczyzn i 1,9 m dla kobiet. Przepisy dopuszczają możliwość zastąpienia siatki liną. Ważne jest, aby lina była odpowiednio gruba. Pozwoli to sędziemu na odpowiednie ocenienie, czy piłka przeleciała nad czy pod liną w sytuacjach spornych.
Zawodnicy fistballa nie wiedzą dokładnie, ile czasu potrwa mecz. Uzależnione to jest od liczby rozegranych setów. W zależności od ustaleń regulaminu turnieju mecze mogą być rozgrywane do 2, 3, 4 lub nawet 5 wygranych setów.
Przedstawione w niniejszym artykule konkurencje mają stanowić źródło inspiracji dla nauczycieli wychowania fizycznego.
Każdy z setów rozgrywany jest do 11 punktów. Podobnie jak w siatkówce wygrywająca drużyna musi zdobyć dwa punkty więcej od rywala.
W przypadku, gdy żaden zespół nie osiągnie przewagi dwóch punktów, set kończy się, gdy jeden z zespołów zdobędzie 15 punktów.
Interesującym faktem jest to, iż narodowe federacje mogą określić długość seta. W takim przypadku nie ma znaczenia, ile punktów zdobyły zespoły. Set kończy się np. po 10 minutach. Jest to ciekawe rozwiązanie, które może ułatwić przeprowadzenie szkolnej rywalizacji lub lekcji wychowania fizycznego.
Do rozegrania meczu w fistball, oprócz odpowiedniego pola gry, potrzebny jest także strój sportowy oraz piłka. Piłka do fistballa powinna spełniać pewne określone regulaminem kryteria. Musi mieć masę od 320 do 340 g dla kobiet oraz od 350 do 370 g dla mężczyzn, powinna mieć od 65 do 68 cm obwodu, a ciśnienie w jej środku powinno mieścić się w przedziale od 0,55 do 0,7 bara. Wytyczne te dotyczą piłek stosowanych w rozgrywkach międzynarodowych. Dla potrzeb lekcji wychowania fizycznego można użyć piłki do siat...
