Dział: Lekcja WF z pomysłem

Aktywność fizyczna realizowana w ramach lekcji wychowania fizycznego przybiera zazwyczaj zróżnicowaną formę. Ma to związek z wieloma aspektami (rozwojowymi, somatycznymi, motorycznymi dzieci), które istotnie wpływają na przebieg zajęć sportowych.

Wprowadzając podstawy judo, należy wyjaśnić, że ta sztuka walki wywodzi się od sztuki samoobrony, czyli ogółu działań mających na celu obronę przed atakiem przeciwnika, napastnika. Judo w wielu formach aktywności fizycznej przejawia się jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.

Rywalizacja w ramach sportu szkolnego obejmuje wiele dyscyplin, w których prawo startu mają uczniowie wytypowani przez nauczycieli wychowania fizycznego. W czasie współzawodnictwa odbywa się również pewnego rodzaju sprawdzian umiejętności technicznych, taktycznych oraz możliwości motorycznych młodych zawodników. Specyficznej ocenie podlega jakość przyswojenia przez nich wielu elementów z wybranych dyscyplin sportowych realizowanych w ramach programu wychowania fizycznego.

Piękno sportu przejawia się w jego wartościach związanych z integracją różnych grup. Doskonale widać to na przykładzie sportów zespołowych. Często jednak widzimy tylko efekt końcowy pracy całych sztabów szkoleniowych, a nie widzimy problemów i przeszkód, jakie pojawiają się na drodze do sportowego sukcesu. Bariery te związane są z procesem grupowym i kolejnymi etapami, przez jakie przechodzi drużyna.

Okres zimowy to czas, kiedy aktywność ruchowa dzieci i młodzieży zostaje znacznie ograniczona. Przyczyną tego przeważnie są czynniki zewnętrzne, np. szybki zachód słońca. Tymczasem zima to doskonała okazja do przeprowadzenia zajęć, które wymagają śniegu. Sanki, narty, łyżwy są zimowymi aktywnościami, które mogą zagwarantować uczniom minimalną dawkę ruchu.

Instruktorzy i trenerzy dyscyplin sportowych mają obecnie dostęp do różnorodnego sprzętu oraz bardzo szeroki wachlarz ćwiczeń, metod i modeli treningowych. Dostępność do wiedzy, szkoleń, różnego rodzaju kursów jest praktycznie nieograniczona. Planując jednostkę treningową, osoby prowadzące zajęcia ruchowe naprawdę mają z czego wybierać. Nie mam tu na myśli tylko i wyłącznie trenerów trenujących zawodowych sportowców, bo również instruktorzy lokalnych drużyn sportowych i nauczyciele wychowania fizycznego mogą korzystać z wielu dostępnych instrumentów. Nie zawsze trzeba wydawać krocie na sprzęt treningowy. Wartościowy plan treningu może opierać się na samych ćwiczeniach kalistenicznych. W niniejszym artykule opiszę trening tabata.

Marsz z kijkami stał się w ostatnich latach niezwykle popularną formą aktywności wśród zróżnicowanych wiekowo osób. Podstawy techniki są przyswajane m.in. przez dzieci ze szkół podstawowych oraz doskonalone na kolejnych etapach edukacji w ramach lekcji wychowania fizycznego, a kontynuację tej aktywności można zaobserwować wśród dorosłych. Aktywność z kijkami cieszy się większym zainteresowaniem u kobiet, chociaż z upływem lat również i mężczyźni chętnie sięgają po ten lekki sprzęt. Biorąc pod uwagę cykl ruchowy marszu, można stwierdzić, że jest to dość prosta formuła wymagająca od ćwiczącego niewielkiego zakresu ruchomości w stawach. Wielu osobom kojarzy się z pewną monotonią czy nawet nudą ruchową, ponieważ w terenie naturalnym czy miejskim widoczni są „piechurzy” maszerujący zazwyczaj w stałym tempie, a specyficzne ćwiczenia z kijkami stanowią rzadkość.

Jesień to czas bardzo zmiennej pogody – od dni ciepłych i słonecznych po zimne, wietrzne i deszczowe. Przy sprzyjającej pogodzie warto podejmować aktywności na świeżym powietrzu. Jedną z propozycji mogą być gry i zabawy ruchowe w naturalnym terenie. Będąc w terenie, możemy wykorzystać obecność drzew, większy obszar wolnej przestrzeni czy też ukształtowanie terenu.