Metody zabawowe z elementami sportów walki na lekcjach wychowania fizycznego

Wtreningu dzieci zdarza się, że przepisy walki sportowej danej dyscypliny są zbyt skomplikowane, by można było je stosować na zajęciach. Wtedy dobrym rozwiązaniem staje się uproszczenie zasad walki w formach zabawowych. Podobnie postępuje się, aby zapewnić bezpieczeństwo na zajęciach osób młodszych podczas realnego kontaktu z przeciwnikiem. W stylach walki, w których występują bezpośrednie uderzenia czy kopnięcia w ciało przeciwnika, „sparingi” zastępuje się zabawą lub inną formą przypominającą walkę, w której obowiązują podobne reguły z użyciem zbliżonych technik walki. Zastosowanie gier i zabaw już u najmłodszych zawodników przygotowuje ich do późniejszej rywalizacji sportowej poprzez rozwijanie umiejętności radzenia sobie z ewentualną porażką. Podczas takiej zabawy dzieci uczą się szacunku do przeciwnika, a także współzawodnictwa. Im młodsza grupa ćwiczących, tym więcej zabaw powinno się znaleźć na zajęciach sportowych. W wielu sztukach walki, takich jak np. aikido, nie trenuje się walki z przeciwnikiem w ramach rywalizacji. Wychodzi się z założenia, że trening poszczególnych technik z partnerem daje wystarczające rezultaty, by zastosować je w praktyce. Również w takich przypadkach można wykorzystywać zabawy lub gry ruchowe, aby wprowadzić elementy taktyki oraz rywalizacji sportowej dla zaspokojenia potrzeby współzawodnictwa, szczególnie młodszych uczestników zajęć. 
Poniższe, wybrane zabawy stosowane są przez wielu trenerów i instruktorów różnych stylów sztuk i sportów walki. Mogą stać się również inspiracją dla nauczycieli wychowania fizycznego prowadzących inne niż sztuki walki zajęcia sportowe w szkole.

Zabawa nr 1 „Walki kogutów”
Ćwiczący poruszają się w przysiadzie. Wygrywa osoba, która poprzez popchnięcie wytrąci przeciwnika z równowagi.
Wariant ćwiczenia: można urozmaicić ćwiczenie poprzez wprowadzenie do rozgrywki elementów chwytów oraz uników, co dodatkowo daje możliwość wygrania walki, przy wykorzystaniu siły przeciwnika.

Zabawa nr 2 „Walki pająków”
Ćwiczący poruszają się w podporze przodem. Poprzez pociągnięcie ręki przeciwnika starają się nawzajem wytrącić z równowagi. Ćwiczenie ze względu na możliwość upadku powinno wykonywać się na macie lub materacach gimnastycznych.
Wariant ćwiczenia: ćwiczący w podporze przodem starają się trafić dłonią rękę przeciwnika, co skutkuje uzyskaniem punktu. Wygrywa osoba, która zdobędzie najwięcej punktów. Ćwiczenie w tej wersji jest bezpieczniejsze. Nie wymaga stosowania mat czy materaców, można wykonywać je na podłodze. W tym wariancie kształtujemy refleks, szybkość i czas reakcji.