Metody zabawowe z elementami sportów walki na lekcjach wychowania fizycznego

Wtreningu dzieci zdarza się, że przepisy walki sportowej danej dyscypliny są zbyt skomplikowane, by można było je stosować na zajęciach. Wtedy dobrym rozwiązaniem staje się uproszczenie zasad walki w formach zabawowych. Podobnie postępuje się, aby zapewnić bezpieczeństwo na zajęciach osób młodszych podczas realnego kontaktu z przeciwnikiem. W stylach walki, w których występują bezpośrednie uderzenia czy kopnięcia w ciało przeciwnika, „sparingi” zastępuje się zabawą lub inną formą przypominającą walkę, w której obowiązują podobne reguły z użyciem zbliżonych technik walki. Zastosowanie gier i zabaw już u najmłodszych zawodników przygotowuje ich do późniejszej rywalizacji sportowej poprzez rozwijanie umiejętności radzenia sobie z ewentualną porażką. Podczas takiej zabawy dzieci uczą się szacunku do przeciwnika, a także współzawodnictwa. Im młodsza grupa ćwiczących, tym więcej zabaw powinno się znaleźć na zajęciach sportowych. W wielu sztukach walki, takich jak np. aikido, nie trenuje się walki z przeciwnikiem w ramach rywalizacji. Wychodzi się z założenia, że trening poszczególnych technik z partnerem daje wystarczające rezultaty, by zastosować je w praktyce. Również w takich przypadkach można wykorzystywać zabawy lub gry ruchowe, aby wprowadzić elementy taktyki oraz rywalizacji sportowej dla zaspokojenia potrzeby współzawodnictwa, szczególnie młodszych uczestników zajęć. 
Poniższe, wybrane zabawy stosowane są przez wielu trenerów i instruktorów różnych stylów sztuk i sportów walki. Mogą stać się również inspiracją dla nauczycieli wychowania fizycznego prowadzących inne niż sztuki walki zajęcia sportowe w szkole.

Zabawa nr 1 „Walki kogutów”
Ćwiczący poruszają się w przysiadzie. Wygrywa osoba, która poprzez popchnięcie wytrąci przeciwnika z równowagi.
Wariant ćwiczenia: można urozmaicić ćwiczenie poprzez wprowadzenie do rozgrywki elementów chwytów oraz uników, co dodatkowo daje możliwość wygrania walki, przy wykorzystaniu siły przeciwnika.

Zabawa nr 2 „Walki pająków”
Ćwiczący poruszają się w podporze przodem. Poprzez pociągnięcie ręki przeciwnika starają się nawzajem wytrącić z równowagi. Ćwiczenie ze względu na możliwość upadku powinno wykonywać się na macie lub materacach gimnastycznych.
Wariant ćwiczenia: ćwiczący w podporze przodem starają się trafić dłonią rękę przeciwnika, co skutkuje uzyskaniem punktu. Wygrywa osoba, która zdobędzie najwięcej punktów. Ćwiczenie w tej wersji jest bezpieczniejsze. Nie wymaga stosowania mat czy materaców, można wykonywać je na podłodze. W tym wariancie kształtujemy refleks, szybkość i czas reakcji.

Zabawa nr 3 „Walki bocianów”
Ćwiczący stoją naprzeciwko siebie na jednej nodze i trzymają się za ręce. Wygrywa osoba, która wytrąci przeciwnika z równowagi.
Warianty ćwiczenia: 

• walczący trzymają się jedną ręką, co utrudnia zadanie,
• ćwiczący próbują się przepchnąć za wyznaczoną linię,
• ćwiczący próbują się przeciągnąć za wyznaczoną linię,
• ćwiczący próbują się przepchnąć za wyznaczoną linię, nie używając rąk.

Zabawa nr 4 „Zapasy”
Ćwiczący ustawieni są w klęku naprzeciwko siebie na matach lub materacach gimnastycznych. Aby wygrać walkę, należy obalić przeciwnika na łopatki. Rywala należy ciągnąć lub pchać, chwytając go za ramiona lub przedramiona. Nie wolno wykonywać uderzeń, a także łapać za głowę i szyję. 
Warianty ćwiczenia: 

• innym sposobem wygrania rozgrywki może być również wypchnięcie przeciwnika poza określony obszar walki,
• aby przyspieszyć rozstrzygnięcie pojedynku, można wprowadzić następującą zasadę: osoba, która upadnie na matę lub podeprze się ręką – przegrywa. 

Zabawa nr 5 „Traf w udo, nie daj się trafić”
Ćwiczący ustawieni naprzeciwko siebie, w pozycji stojącej, starają się jak najszybciej dotknąć uda przeciwnika od strony wewnętrznej lub zewnętrznej. Osoba, która zrobi to pierwsza, zdobywa punkt. Wygrywa ten, kto zdobędzie najwięcej punktów. Ataki można blokować rękami, a także wykonywać uniki.
Warianty ćwiczenia: ćwiczący ustawieni naprzeciwko siebie, w pozycji stojącej, starają się jak najszybciej dotknąć stopę przeciwnika. W tym wariancie należy zachować ostrożność, by walczący...