Minisiatkówka plażowa jako pomysł na zajęcia wychowania fizycznego

Polski Związek Piłki Siatkowej wprowadza do ogólnopolskiej rywalizacji minisiatkówkę plażową. Pomysł jest o tyle ciekawy, że dotyczy dzieci w wieku poniżej 10 lat (kategoria „żółta 10”) oraz w wieku poniżej 12 lat (kategoria „pomarańczowa 12”) i jest formą doskonale znanej wszystkim „rzucanki”. Jednak wprowadzone modyfikacje sprawiły, że nawet na parkiecie te dwie gry są dynamiczne, dają szybką szansę rewanżu po doznanej porażce, angażują wszystkich uczniów do aktywnej zabawy i niosą ogromny ładunek emocjonalny – również dla kibiców. W dodatku, po zimowej zabawie, otrzymujesz szansę na zdobycie ze swoimi uczniami na przykład wojewódzkiego medalu. Brzmi zachęcająco, prawda? Dwie utalentowane osoby możesz znaleźć nawet w jednej klasie, a gdy nauczysz ich podstaw, może to być fantastyczny start pasma sukcesów i Twojej nowej pasji – zajęć z minisiatkówki, a następnie z typowej siatkówki plażowej. 

Zacznijmy od omówienia podstawowych przepisów gry:

Charakterystyka	Żółta 10	Pomarańczowa 12
Wysokość siatki	195 cm	200 cm
Wymiary boiska	4 × 8 m	6 × 8 m
Liczba zawodników w drużynie	2	2
Liczba kontaktów z piłką	3	3
Błędy powodujące stratę punktu	Dotknięcie siatki przez zawodnika Dotknięcie antenki przez zawodnika lub piłkę Przebicie albo przerzucenie piłki na stronę przeciwnika w „pierwszym kontakcie” Przekroczenie linii końcowej podczas zagrywki	Dotknięcie siatki przez zawodnika Dotknięcie antenki przez zawodnika lub piłkę Przebicie albo przerzucenie piłki na stronę przeciwnika w drugim odbiciu, jeżeli zawodnik ją złapał Przekroczenie linii końcowej podczas zagrywki
Sposoby zdobywania punktów	Piłka złapana bez zbędnej zwłoki musi zostać podana odbiciem (początkowo dla ułatwienia może nawet rzutem) do partnera	Piłka nie może być odbita sposobem górnym („palcami”) nie może również zostać złapana. Można odbić sposobem dolnym – oburącz lub jednorącz, ale usztywnioną ręką. Wyjątek stanowi odbicie na wysokości czoła złączonymi i usztywnionymi rękami (obejrzyj, proszę, w internecie jakikolwiek mecz siatkówki plażowej, a bez problemu pojmiesz, o czym mowa)
Drugi kontakt	Piłka złapana może być przerzucona nad siatką w dowolny sposób albo podana jak przy pierwszym kontakcie do partnera	Piłka może zostać złapana. Wówczas zawodnik musi podrzucić nad siebie piłkę i wystawić ją sposobem górnym lub dolnym do partnera. Jeżeli jej nie złapie, może przebić ją na drugą stronę siatki, zgodnie z wymogami „pierwszego kontaktu”
Trzeci kontakt	Piłka złapana musi zostać przerzucona nad siatką, zawodnik może wykonać jedynie trzy kroki rozbiegu przed rzutem (nie może przemieszczać się dalej z piłką)	Piłka może zostać przebita na drugą stronę siatki w dowolny sposób, z wyjątkiem odbicia oburącz sposobem górnym („palcami”)
Zagrywka	Przerzucenie piłki nad siatką zza linii końcowej boiska Przebicie piłki nad siatką oburącz lub jednorącz zza linii końcowej boiska	Piłka musi być uderzona jednorącz tak, by przeleciała nad siatką na stronę boiska przeciwnika (zagrywka dolna, górna, rotacyjna, bezrotacyjna itp.)

Jak przygotować boisko? Nic prostszego. Pamiętaj, że to Twoje zajęcia, a nie zawody, więc jego wymiary możesz swobodnie dopasowywać do możliwości swoich uczniów, miejsca i sprzętu, jakim dysponujesz podczas zajęć. Jednak, zgodnie z przepisami, boiska wyglądają mniej więcej tak:
 

Warto zachować proporcje pomiędzy jego poszczególnymi wymiarami. Boisko krótkie, a szerokie daje dzieciom o wiele więcej możliwości na szukanie kreatywnych rozwiązań ofensywnych i podejmowanie skutecznych działań defensywnych. Dlaczego? Znasz pewnie powtarzający się schemat odbierający dzieciom frajdę z gry w klasyczną „rzucankę”, a nawet siatkówkę? Jeżeli boisko jest długie, jedna osoba która potrafi daleko rzucić albo mocno przebić zagrywkę, będzie dominowała w rywalizacji, skutecznie odbierając przyjemność z zabawy pozostałym. Tutaj jest to niemożliwe. Każdy musi skupić się na dokładności i taktyce, mając tym samym duże szanse na kompensowanie naturalnych różnic fizycznych i motorycznych występujących pomiędzy uczniami.

Pozostaje również kwestia punktacji. Przepisy oczywiście określają ją dokładnie na potrzeby zawodów, jednak wiem z doświadczenia, że nie sprawdzi się ona w czasie zajęć wychowania fizycznego, gdzie grać jak najczęściej pragnie około 20 osób. Na początek proponuję Ci skorzystanie z mojego pomysłu, który będziesz w stanie bardzo łatwo dopasować do własnych warunków. Ja dzielę wszystkich uczniów na połowę (w przypadku nieparzystej liczby osób, oczywiście nie ma problemu, aby jedna drużyna była liczniejsza). Każda drużyna siada na ławeczce ustawionej obok swojej początkowej strony boiska (w bezpiecznej odległości od niego – to bardzo ważne). Tworzysz tym samym dwie kolejki. Ważne, żebyś dokładnie wskazał dzieciom, z której strony ławeczki jest jej początek, a z której koniec. 

Po dwie pierwsze osoby z każdej kolejki wchodzą na boisko. Grają ze sobą mecz do dwóch zdobytych punktów (gdy dzieci na początku radzą sobie nieco słabiej i akcje są raczej krótkie, warto wydłużyć spotkanie np. do 3-4 zdobytych punktów). Gdy mecz się zakończy, obydwie pary schodzą z boiska, zamieniając się jego stronami. Każda para idzie na inną ławeczkę, niż ta, z której przystępowała do meczu i siada po stronie ławeczki przypisanej do końca kolejki. Na boisko wchodzą kolejne 4 osoby i wszystko się powtarza. Gdy liczba uczniów jest parzysta, co pewien czas poproś, by na klaśnięcie uczniowie zamienili się losowo miejscami w obrębie ławeczki, na której siedzą (bez przebiegania na drugą). Dzięki temu unikniesz sytuacji, że cały czas rywalizują ze sobą takie same pary. W tym systemie każdy ma możliwość częstego grania, a dzięki losowemu dobieraniu partnerów i przeciwników, szanse odniesienia zwycięstwa albo porażki w miarę możliwości się wyrównują. 

Staraj się zachęcać wszystkich do kibicowania, a zauważysz, że przez wzgląd na duży ładunek emocjonalny zabawy i możliwość szybkiego rozegrania kolejnego meczu, dzieci same będą żyły wydarzeniami na boisku. 

Jednak, aby ta gra sprawiała Twoim uczniom maksymalną radość, są również pewne warunki wstępne, które musicie wspólnie spełnić.

Umiejętność przerzucenia piłki nad siatką wiszącą 195/200 cm nad parkietem (oczywiście możesz zawiesić ją na początku niżej, ale spowoduje to utrudnienie gry d...