Rzut piłeczką palantową – pierwszy krok do rzutu oszczepem

Niewiele jest jednak dyscyplin, w których zawodnik prezentuje maksymalne możliwości rzutowe związane zarówno z techniką, jak i dynamiką. Należy do nich lekkoatletyka, której podstawowym zadaniem jest realizacja olimpijskiego motta: „szybciej, wyżej, dalej”, co wiąże się z dążeniem do uzyskania coraz lepszego czasu w biegu, wysokości w skoku pionowym czy odległości w rzucie bądź skoku poziomym. 
W ostatnich latach można zaobserwować dynamicznie rozwijający się blok konkurencji rzutowych. Zawodnicy w nich startujący regularnie zdobywają medale na najważniejszych imprezach sportowych w różnych kategoriach wieku, dlatego też szkolenie wskazuje na potrzebę poszukiwania utalentowanych młodych osób, które wykazują predyspozycje do osiągania rekordowych wyników i rywalizowania z najlepszymi na świecie na równym poziomie.

Sprzęt wykorzystywany w rzutach jest niezwykle zróżnicowany pod względem kształtu i ciężaru. Podczas rywalizacji, ale i treningu zawodnicy dążą do uzyskania jak największej odległości rzutu. Biorąc pod uwagę skomplikowaną technikę i masę sprzętu, należy stwierdzić, że są to konkurencje niebezpieczne zarówno na etapie rozgrywania zawodów, ale przede wszystkim na etapie szkolenia. W młodszych grupach wiekowych (do 12. roku życia) możliwość rywalizacji w konkurencjach rzutowych jest ograniczona. Dlatego dla najmłodszych lekkoatletów rozgrywany jest rzut piłeczką palantową, który w dużym zakresie opiera się na technice rzutu oszczepem. 

Obserwacja lotu sprzętu (dowolnego) rzuconego przez dziecko na odległość sprawia dużą przyjemność. Im dłużej utrzymuje się on w powietrzu i dalej spada, tym radość jest większa. Jednak czasem rzut nawet tak lekkim i prostym sp...