Sprawność rowerzysty – korzyści, zalecenia i zagrożenia

Na ścieżkach rowerowych, po ulicach, w parkach czy lasach przemieszcza się wielu rowerzystów (codziennych lub tylko tzw. weekendowych), którzy z różną prędkością pokonują kolejne kilometry. Ruch wykonywany na rowerze jest jednak dość ograniczony – cykliczna praca nóg (niepełny zakres wyprostu i ugięcia), specyficzne wygięcie kręgosłupa oraz napięte ramiona oparte o kierownicę utrzymują stałą pozycję przez dłuższy czas. Jest ona dość statyczna, a po dłuższej jeździe można odczuć nadmierne napięcie mięśniowe w zakresie niektórych stawów. Są one pierwszym krokiem prowadzącym do ograniczeń w ruchomości bądź powstania przykurczy. Biorąc pod uwagę pojawiający się dyskomfort ruchowy po zakończonej wycieczce/treningu, doświadczeni rowerzyści zalecają wykonanie kilku ćwiczeń rozciągających przykurczone i zmęczone mięśnie. Ich celem jest rozciąganie mięśni podudzi (szczególnie ich tylnej części), czworogłowych i dwugłowych uda, bioder oraz stabilizujących kręgosłup. W dalszej perspektywie należy je zachować w pamięci i po każdej aktywności rowerowej regularnie powtarzać. Tak zaplanowany trening uzupełniający może zawierać zestaw stałych ćwiczeń poukładanych w odpowiedniej kolejności, z ustaloną liczą serii i powtórzeń.
Rozciągać mięśnie powinni nie tylko zawodnicy uprawiający kolarstwo wyczynowo, ale (korzystając z doświadczenia najlepszych) również inne osoby, zarówno te ćwiczące na co dzień, jak i aktywne sporadycznie, a w szczególności typowi „kanapowcy” czy „komputerowcy”. Wskazane jest, aby zadbali o regularne rozciąganie wymienionych wyżej mięśni w celu minimalizacji ryzyka powstania przykurczy i niedokrwienia.