0
9572
Przystępując do pracy z uczniami klas I–III szkoły podstawowej, nauczyciel wychowania fizycznego staje przed nowym wyzwaniem. Oto jego zadaniem będzie coś więcej niż usprawnianie dzieci oraz motywowanie ich do aktywności ruchowej.
POLECAMY
Ma on bowiem równocześnie realizować podstawę programową z zakresu innych rodzajów edukacji. Wynika to wprost z idei edukacji zintegrowanej (1, 2). Zgodnie z nią, dzieci uczy się całościowo, niejako bez podziału na przedmioty (3, 4).
Wskutek tego w trakcie lekcji odbywanej w sali gimnastycznej kilkulatkowie powinni wykonywać ćwiczenia ruchowe, których fabuły opisują im bogactwo otaczającego ich świata. Konstruuje się je tak, by miały kilka warstw przekazu (5, 6). Dzięki temu podczas ćwiczeń fizycznych można opowiadać dzieciom np. o cyklach rozwojowych zwierząt (7, 8) lub realizować cele właściwe dla edukacji technicznej (9). Wykorzystuje się wówczas znaną nauczycielom wychowania fizycznego metodę opowieści ruchowej (10).
Poniżej zaprezentowano kilka zabaw i gier ułatwiających porozmawianie z dziećmi o przysłowiach. Nadano im formę opowieści ruchowych. W przebiegu każdej z nich łatwo dostrzec echa gier i zabaw dobrze znanych nauczycielom wychowania fizycznego. Zaadaptowano je do etapu rozwojowego uczniów klas I–III szkoły podstawowej. Warto zauważyć, że zgodnie z kanonami metodyki, prowadząc zajęcia dla kilkulatków, musimy z nimi nieustannie rozmawiać (11, 12). Odzwierciedlono to w fabułach zabaw i pogadance kończącej (13).
Więcej przykładów na to, jak w czasie lekcji odbywanej w sali gimnastycznej można opisać uczniom znane przysłowia, zawarto w książce Na każde przysłowie jest zabawa. Lekcja języka polskiego w sali gimnastycznej? Dlaczego nie?
„Słoń w składzie porcelany”
Fabuła/narracja: słoń jest tak duży, że nie jest mu łatwo zgrabnie się poruszać. Zapewne najtrudniej byłoby mu chod...
