Nie żyjemy w czasach wielkiego kryzysu, nie mamy przed sobą wielkiej wojny czy wyzwań, którym musimy sprostać. Bohater stał się synonimem osoby, która jest w stanie skręcić meble z marketu lub zawiesić obrazek tak, aby wisiał prosto.
Dział: Rozwój zawodowy
Siła to podstawowa cecha motoryczna, która jest niezwykle ważna podczas treningu zawodników każdej dyscypliny sportu. Jak można kształtować ją w nieco inny, mniej popularny sposób? Może zainspirujemy się treningiem zawodników rugby?
Żyjemy w czasach, w których panuje powszechny kult efektywności. Zawsze trzeba „więcej”, zawsze czekają kolejne rzeczy do zrobienia. Nie da się ukryć, że w dużej mierze dotyczy to również pracy nauczyciela. Czy da się sprawić, żeby zniknęły stosy piętrzących się dokumentów opatrzonych klauzulą „na wczoraj”? Żebyś był wypoczęty, szedł z radością do pracy, a po niej miał czas na zadbanie o własny rozwój, zdrowie i rodzinę? Pewnie nie będzie łatwo, możliwe, że cza- sami odpowiedź będzie brzmiała „nie”, ale postaram się pokazać Ci kilka relatywnie łatwych do wprowadzenia udoskonaleń.
Każdy z nas miał do czynienia z tzw. trudnym rodzicem, który ma wygórowane ambicje i wszystko wie najlepiej. Zjawisko to obserwuje się już od dobrych kilku lat. Szczególnie mocno widoczne jest w grach zespołowych, ze szczególnym uwzględnieniem piłki nożnej. Oczywistą sprawą jest, iż największym wsparciem dla młodego sportowca jest rodzic. To rodzic zapisuje dziecko na zajęcia oraz poświęca swój czas na to, żeby dziecko na nie zawieźć i z nich odebrać. Problem nadmiernej aktywności rodzica pojawia się, kiedy to zajęcia dziecka są swojego rodzaju ujściem najczęściej niespełnionych ambicji rodzica. Co wtedy?
Samoocena to umiejętność właściwej oceny swojej osoby w kontekście predyspozycji, wad i zalet. Najczęściej dokonywana jest w porównaniu do innych osób, co pozwala na uwydatnienie wskazanych różnic. Wskazówki co do samooceny oraz sposób jej dokonywania mogą opierać się na własnych wytycznych, wymaganiach, które stawiamy sami sobie, lub też mogą być zależne od tego, czego wymagają od nas inni. Ważne jest, by spojrzenie na własną osobę było subiektywne i dokonane w sposób rozsądny.
Pytając uczniów, jakich chcieliby mieć nauczycieli, słyszymy często: wyrozumiałych, cierpliwych, opanowanych, sprawiedliwych i z poczuciem humoru. Niby oczywiste. Zawsze tak było. A jednak… nie łatwo być nauczycielem. To zawód, w którym wskazana jest niebywała elastyczność – ze względu na zmieniające się okoliczności i środowisko ucznia. Nauczyciel powinien być jak komiksowy bohater: nieść dobro, posiadać supermoce i wygrywać. Jak to zrobić?
Wyjazdy na zawody wiążą się nie tylko z przygotowaniem sprawnościowym i psychicznym uczestników, ale często jest to dość duży problem organizacyjny. O czym trzeba pamiętać, przygotowując się do wyjazdu?
Od lat toczy się dyskusja zarówno wśród naukowców-teoretyków, jak i nauczycieli-praktyków, co powinno, a co nie, podlegać ocenie w procesie wychowania fizycznego. Czy skupić się bardziej na sprawności fizycznej, motoryce, czy głównym składnikiem oceny ma być aktywność uczniów?
Co dzieje się w mózgu muzyka jazzowego podczas improwizacji? Takie pytanie postawili sobie w 2008 r. Charles Limb i Allen Braun, którzy w badaniu rezonansowym postanowili zlokalizować fragmenty kory zaangażowane w procesy twórcze. Okazało się, że praca trzech obszarów neuronalnych odróżnia muzyczną improwizację od grania z pamięci – jeden z nich jest aktywowany, dwa dezaktywowane.
Z pozoru mogą wydawać się zabawne, jednak niezbyt mądre, a często stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Czym są internetowe challenge i co na ich temat powinni wiedzieć nauczyciele?